Choujin X (2-3) ? w jakiego potwora chciałbyś się przemienić?

| Józef Śliwiński

Walka z wężowym choujinem okazuje się wyzwaniem znacząco przerastającym możliwości młodego bohatera. Na szczęście na pomoc nadciągają strażnicy z organizacji zajmującej się kontrolą i kształceniem "tych dobrych". Nastolatki będą musiały podjąć decyzję czy skończą edukację na wyrobieniu standardowej karty uprawnień dla osób obdarzonych mocami, czy wstąpią w szeregi choujinowej policji.

Seria ta w gruncie rzeczy nie odbiega od bezpiecznych, typowych dla shonena schematów. Bohaterami są nastolatki, scenerią szkoła i areny walk, są super moce, opowieść o dojrzewaniu i życiowych wyborach oraz oczywiście sporo akcji. Nikt nie powinien być zaskoczony, ale i zawiedziony, bo ogólny poziom realizacji jest wysoki, a z bohaterami trudno się nie utożsamiać.

Choć okładki sugerują dzieło bardziej plastyczne i enigmatyczne, to konstrukcja fabularna jest prosta i bezpośrednia. Można natomiast liczyć na typową, dla niektórych mang, iście bezgraniczną wyobraźnię. Czasami Sui Ishida wydaje się nieco przeszarżować i narracja staje się mało czytelna jak w scenach walki z postacią o mocy zasysania w dół przestrzeni wokół siebie. Są to raczej drobne zgrzyty, niż faktyczne mankamenty mogące pozbawić lekturę przyjemności.

Absurdalna konstrukcja nadnaturalnych bohaterów, jak "paczkujący choujin" przywodzi na myśl połączenia przedmiotów codziennego użytku z ludźmi z takich tytułów jak "My Hero Academia" czy "Chainsawman". Jako że jest to już co najmniej trzeci popularny tytuł sięgający po tego rodzaju rozwiązania, powoli możemy mówić o trendzie.

Kolejne tomy "Choujin X" nie rozczarowują. Lektura przynosi sporo przyjemności, a wysoka skala absurdu i przyjemni bohaterowie sprawiają, że ciężko nie sięgnąć po więcej. Drobne zgrzyty w narracji nie psują ogólnie dobrego wrażenia. Do tego na horyzoncie zarysowuje się intryga, która sprawia, że z tym większą ciekawością wypatruję kolejnych tomów.