Legenda o Szkarłatnych Obłokach ? owca w wilczej skórze

| Józef Śliwiński

Przedstawienie młodej lalkarki zostaje brutalnie przerwane przez strażników szoguna. Wszystko wskazuje na to, że dziewczyna wpadła w naprawdę poważne kłopoty. Niespodziewanie z pomocą przychodzi jej tajemniczy ronin. Enigmatyczna postać, która okazuje się niezrównanym mistrzem miecza.

Włoski artysta Saverio Tanuta nie tylko osadził swoją powieść w japońskich realiach, lecz także pozostaje wierny poetyce typowej dla Kraju Kwitnącej Wiśni. Powieść klimatem przywodzi na myśl takie tytuły, jak choćby "Samotny wilk i szczenię", lecz w odróżnieniu odeń trzyma się estetyki high fantasy.

Rysunki Saverio są malarskie i efektowne, jednak z przykrością muszę stwierdzić, że tracą przy uważniejszych oględzinach. O ile szczegółowość, głębia i wysoki stopień realizmu w cieniowaniu od razu przyciąga wzrok, to niektóre sekwencje, twarze czy anatomiczne szczegóły sprawiają, że łatwo ulec rozczarowaniu.

Podobnie rzecz ma się z fabułą, którą w pierwszej chwili łatwo się zachwycić. Od pierwszych stron porywa nas wartki nurt akcji, a uniwersum oczarowuje dalekowschodnim klimatem. Jednakże im dalej w las, tym silniej dociera do nas, że za tą uroczą fasadą nie stoi zbyt wiele treści, a pełna patosu liryka podszyta jest wiatrem.

"Legenda o Szkarłatnych Obłokach" jest w moich oczach udana jako europejska i bardzo malarska adaptacja "samurajskiego kina". Zachowuje typową dla niego narrację, wartości i klimat. Jednocześnie pozostaje komiksem, który przyniósł mi rozczarowanie. Zarówno w warstwie wizualnej, jak i fabularnej znalazłem w nim mniej, niż na pozór oferował. Rzecz warta sprawdzenia, lecz z entuzjazmem - ostrożnie.