Pisanie muzyki pod obraz

Przed koncertem, w lekkim biegu, lecz zupełnie szczerze. O tym, czym różni się komponowanie muzyki filmowej od wydawania płyt porozmawiałyśmy z Danielem Spaleniakiem – muzykiem i producentem z Kalisza, który nie boi doszukiwać się emocji wewnątrz siebie, by nadać charakter surowej twórczości. Jak Daniel postrzega wrażliwość i czy obecność jego muzyki w netflixowskich serialach wpływa na jego karierę? Przeczytajcie.

---

Przepraszamy, ale musimy zapytać jako koleżanki „dziennikarki po fachu”. Czy fakt, że ukończyłeś dziennikarstwo wpłynął jakoś na styl pisania Twoich piosenek, język jakim posługujesz się w swojej twórczość?

Nie sądzę, aby ukończenie dziennikarstwa miało jakikolwiek wpływ na moją twórczość. Większość piosenek piszę po angielsku, więc może gdybym odbył studia w tym języku, miałoby to jakieś znaczenie.

Osoby, które zajmują się dziennikarstwem często widzą też więcej, obserwują ludzi i świat. Są bardziej wrażliwi. Dostrzegasz w sobie te cechy?

Oczywiście, bez tego ciężko byłoby cokolwiek stworzyć.

To zadziwiające, ponieważ dorastanie w Kaliszu nie sprzyja raczej hmmm… byciu delikatnym? Czy mylę się?

Kalisz jest miastem jak każde inne. Moim zdaniem większy wpływ na to kim jestem dziś, mieli ludzie, z którymi przebywałem. Miałem sporo szczęścia. To właśnie w Kaliszu poznałem przyjaciół, z którymi wspólnie uczyłem się tworzyć. Do dzisiaj się przyjaźnimy i wspieramy.

W dużej mierze komponujesz swoją muzykę do seriali i filmów. Jak wygląda taki proces i czy różni się on od pisania utworów na płytę.

Pisanie muzyki pod obraz jest zupełnie czym innym niż pisanie piosenek. W obrazie ukryte są już emocje, wrażenia, moim zadaniem jako kompozytora jest je odnaleźć, zrozumieć, i się do nich odnieść – podbić, skontrować. Kiedy pisze się swój własny utwór trzeba szukać wewnątrz, a to czasami bywa bolesne. Dodatkowo piosenka ma zwykle jakąś strukturę, formę, której mniej lub bardziej trzeba się trzymać. Dla mnie muzyka filmowa jest dużo bardziej otwarta na eksperymenty.

W jednym z wywiadów udało nam się przeczytać, że najwięcej ludzi słucha Cię w Warszawie, a potem w… Stambule… wyjaśnij to proszę.

To zabawne. Sam nie do końca rozumiem o co tutaj chodzi, ale ze statystyk na Spotify wynika, że drugim miastem po Warszawie, w którym ludzie najchętniej słuchają mojej muzyki jest Stambuł w Turcji. Swoją drogą Ankara jest na miejscu szóstym. Jedyne, co przychodzi mi do głowy to to, że Turcy uwielbiają seriale.

W mediach postrzegany jesteś trochę jako samotnik i osoba… smutna. Skąd stwierdzenie, że w smutku dostrzegasz więcej piękna?

Cóż, ktokolwiek był na moim koncercie wie, że przynajmniej jedna z tych opinii jest nieprawdą! A co do piękna w smutku… Hm… mam wrażenie, że byciem wrażliwym człowiekiem na tym właśnie polega, dostrzega się zależności, których na pierwszy rzut oka nie widać.

Wpisując w wyszukiwarkę frazę „Daniel Spaleniak” widzimy głównie artykuły dotyczące Twoich kompozycji do filmów i seriali. Jak, jako artysta, czujesz się z tym, że Twoja muzyka jest trochę postrzegana przez pryzmat szklanego ekranu? Dobrze czujesz się w tej roli?

Czuję się bardzo dobrze, a wiąże się to z tym, że taki pryzmat w żaden sposób nie wpływa na jakość utworów, ani na to co tworzę. Mam absolutną swobodę i zawsze w stu procentach utożsamiam się z tym co robię. Dodatkowo, w tych czasach nie mógłbym wymarzyć sobie lepszej platformy promocyjnej dla mojej muzyki niż seriale czy filmy. „Ozark” serial Netflixa, w którym znalazł się mój utwór „Dear love of mine”, miał jeden z najlepszych wyników oglądalności w 2017 roku, a to w bardzo dużym stopniu przekłada się na słuchalność utworów w nim zawartych.

W Twojej twórczości znaleźć możemy nawiązania do bluesa, muzyki folkowej, a nawet country czy elektroniki. Który z tych nurtów jest Tobie najbliższy i dlaczego?

W muzyce najbardziej lubię, kiedy gatunki się przenikają i tworzą wspólnie coś nowego, coś co ciężko zaszufladkować. Sam słucham i czerpię z bardzo różnych rzeczy, od jazzu po muzykę klubową, więc tak naprawdę ciężko wskazać mi jeden konkretny nurt, który jest mi bliski.